USUWANIE ZMIAN SKÓRNYCH
W naszym gabinecie medycyny nieinwazyjnej głównym celem jest usunięcie zmian skórnych metodą nieinwazyjną czyli bez ingerencji w ciało człowieka przy użyciu specjalistycznego sprzętu firmy ABACOSUN.
Specjalistyczne urządzenie LAMPROBE, które posiadamy służy do nieinwazyjnych i bezpiecznych zabiegów zamykania naczynek krwionośnych, usuwania włókników, plam de Morgana i wielu innych nieprawidłowości skórnych.
Urządzenie to wykorzystuje technologię fal radiowych. Zabiegi trwają krótko ok. 2-5 sekund i nie wymagają stosowania znieczulania. Metoda ta jest skuteczna, szybka i precyzyjna. Intensywność zabiegów jest kontrolowana.
Opis usuwanych zmian skórnych
zamykania naczynek krwionośnych, małe teleangiektazje (tzw. pajęczynki)
Teleangiektazje – objaw polegający na obecności poszerzonych drobnych naczyń krwionośnych. W języku potocznym oznacza "pajączki naczyniowe".
Termin "teleangiektazje" odnosi się do każdego naczynia (tętniczki, żyłki czy naczynia włosowatego) leżącego bezpośrednio pod skórą i przez nią prześwitującego, przyjmującego barwę czerwonawą (w przypadku unaczynienia tętniczego) lub sinoniebieskawą (w przypadku unaczynienia żylnego).
Występowanie:
- długotrwałe miejscowe stosowanie maści zawierających kortykosterydy (zwłaszcza ich fluorowane pochodne)
- zespół ataksja-teleangiektazja
- zespół Sturge'a-Webera
- choroba Rendu-Oslera-Webera
- ciąża
- przewlekła niewydolność żylna
- marskość wątroby
- zespół CREST.
naczyniaka wiśniowego (Plamki Campbell de Morgana )
Naczyniaki starcze zwane także punktami rubinowymi lub objawem De Morgana – czerwone grudki wywołane nadmierną proliferacją naczyń krwionośnych. Nazwa objaw De Morgana (ang. Campbell De Morgan spots, dosłownie plamki De Morgana) pochodzi od nazwiska XIX-wiecznego brytyjskiego chirurga Campbella De Morgana, który pierwszy opisał tę przypadłość.
Naczyniaki starcze występują bardzo często, a ich liczba rośnie wraz z wiekiem. Zwykle mają wygląd kopulastych, czerwono zabarwionych wykwitów o średnicy od jednego do kilku milimetrów. Pojawiają się zazwyczaj około 30-40 roku życia i są najczęściej zlokalizowane na tułowiu. Uszkodzenie punktu rubinowego może wywołać krwawienie, co – jeśli się zdarza często – może być wskazaniem do jego usunięcia.
Przyczyny powstawania
Badania wskazują, że naczyniaki starcze mogą powstawać na dwa sposoby: na drodze angiogenezy (powstawanie naczyń włosowatych z już istniejących) oraz waskulogenezy (powstawanie nowych naczyń krwionośnych, zwykle podczas rozwoju embrionalnego i płodowego).
Wyniki pierwszych badań próbujących wyjaśnić molekularne i genetyczne podłoże powstawania naczyniaków starczych zostały opublikowane w 2010 roku. Wykazano, że poziomy MicroRNA 424 w naczyniakach są istotnie zredukowane w porównaniu do normalnej skóry, co owocowało zwiększeniem ekspresji białek MEK1 oraz cykliny E1. W wyniku inhibicji mir-424 w normalnych komórkach śródbłonka zaobserwowano podobne zwiększenie ekspresji białek MEK1 oraz cykliny E1, które wywołały proliferację komórki, co jest istotne dla rozwoju naczyniaka starczego.
Związkami chemicznymi powodującymi powstawanie naczyniaków starczych są: gaz musztardowy, 2-butoxyetanol, bromkioraz cyklosporyna.
W porównaniu do normalnej skóry zaobserwowano zwiększoną gęstość w naczyniakach starczych komórek tucznych
Rozwój
U większości pacjentów obserwuje się zwiększanie się liczby naczyniaków starczych wraz z wiekiem. Nie są one zagrożeniem dla zdrowia i nie mają żadnej relacji z tkankami nowotworowymi
usuwania włókniaków
Włókniak (łac. fibroma) – łagodny nowotwór powstający z tkanki łącznej. Wyróżnia się włókniaki miękkie (łac. fibroma molle) i włókniaki twarde (łac. fibroma durum, dermatofibroma, fibrosis nodularis subepidermalis)
Objawy i przebieg
Włókniaki miękkie są nowotworami o charakterze wrodzonym, ale mogą pojawiać się w różnym wieku. Są to miękkie guzy lub guzki, zwykle workowato zwisające, dające się często wprowadzić w głąb skóry przez ucisk palcem. Zwykle są liczne (łac. fibromatosis), barwy skóry lub nieco ciemniejsze. Drobne włókniaki szczególnie często umiejscawiają się na szyi i karku, zwłaszcza u starszych kobiet. Nie wykazują skłonności do samoistnego ustępowania.
Włókniaki twarde są zmianami odczynowymi włóknistymi i powstają niezależnie od wieku. Są z reguły pojedyncze, mniejsze niż włókniaki miękkie, usadowione na skórze i wraz z nią przesuwalne względem podłoża; nie dadzą się odprowadzić uciskiem w głąb skóry. Najczęstsze są na kończynach, ich częstość wzrasta z wiekiem.
usuwania prosaków
Prosaki (łac. milia) – naskórkowe lub podnaskórkowe cysty zastoinowe powstałe w następstwie nadmiernego rogowacenia ujść mieszków włosowych z retencją mas łojowo-rogowych. Objawiają się jako drobne grudki średnicy 1–2 mm, barwy białej lub białożółtej, perłowo opalizujące. Charakterystyczne są dla okresu noworodkowego i samoistnie ustępują w miarę dojrzewania gruczołów łojowych (2-4 tygodnie), ale mogą pojawić się w każdym wieku. Lokalizują się przede wszystkim na czole (w szczególności na łukach brwiowych), policzkach, nosie, na prąciu (głównie w wieku młodzieńczym)
kaszaków, żółtaka (Xanthelasma)
Kaszak (łac. atheroma, steatoma) – torbiel zastoinowa, tworząca się w obrębie mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Częsta jest na skórze głowy, tułowia, na mosznie i wargach sromowych większych. Jest to guz lub guzek koloru cielistego z lekko żółtym zabarwieniem, średnicy od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Spoistość kaszaka jest różna, od zmian miękkich do umiarkowanie twardych; ma gładką powierzchnię i jest przesuwalny wobec podłoża. Często widoczny jest na jego powierzchni ciemny punkt wskazujący na zaczopowany przewód mieszka włosowego. Zawartość torbieli wydostaje się samoistnie wskutek jej pęknięcia lub przez wyciśnięcie zmiany, jest żółtawa i cuchnąca. Kaszak może ulec nadkażeniu bakteryjnemu i wywołać zmiany zapalne w otaczających tkankach.
Kępki żółte (żółtaki) (łac. xanthoma) – żółtawe zmiany grudkowe umiejscowione najczęściej w okolicach powiek (xanthelasma), związane z odkładaniem cholesterolu w skórze.
Występują między innymi w pierwotnej marskości żółciowej wątroby i w stanach hipercholesterolemii rodzinnej.
Mnogie kępki żółte określa się jako żółtakowatość (ksantomatozę).
osuszania ropnych krostek trądzikowych
Trądzik młodzieńczy (łac. Acne vulgaris) – choroba skóry, której początek występuje w wieku pokwitania, kiedy pod wpływem zmian hormonalnych (nadmiernej stymulacji androgenowej) dochodzi do nadmiernego pobudzenia czynności gruczołów łojowych (łojotoku).
Zaskórniki i grudki, popularnie nazywane pryszczami, są objawem trądziku. Ich powstawanie wiąże się z nadmiernym wytwarzaniem łoju i wzmożonym rogowaceniem komórek przewodu wyprowadzającego gruczołów łojowych skóry. Nakładające się na siebie warstwy zrogowaciałego naskórka wypełniają przewód wyprowadzający i zamykają jego ujście. Zablokowane ujście kanału gruczołu łojowego czopem łoju i zrogowaciałych komórek to tzw. zaskórnik, który jest niezapalną postacią trądziku. W takim nagromadzeniu naskórka zrogowaciałego i łoju niektóre bakterie (szczególnie z gatunku Propionibacterium acnes), zawsze obecne na powierzchni skóry, rozwijają się szczególnie dobrze i wywołują proces zapalny, który może powodować pęknięcie ściany przewodu wyprowadzającego i rozwój zapalenia w okolicy gruczołu łojowego. Grudki stają się wtedy duże, czerwone i bolesne.